ఒకప్పుడు బస్సు ప్రయాణం అంటే స్వర్గానికి నిచ్చెన వేసి నిచ్చెన ఎక్కుతున్నట్లుగా ఉండేది ...పక్కన కూర్చున్న అపరిచితురాలైన అమ్మమ్మ తను తెచ్చుకొన్న చింతకాయ పచ్చడి , రొట్టెలలో రుచి చూడమంటూ కొంత ఇచ్చి తను మిగిలినది తిని ,తన గతం తాలూకు జ్ఞాపకాలను గుర్తుకు తెచ్చు కొంటుంటే ఎంతో ఆనందంగా ఉండేది ....
కిటికీలోంచి చూస్తుంటే కనబడే డే to డే సందర్భాలే ఒక సహజ సినిమా చూసినంత సంతోషాన్ని కలిగించేవి .....
ఇక బస్సు అరఘంట ఆగుతుంది టీ తాగేవాళ్లు టిఫిన్ చేసే వాళ్ళు తాగచ్చు తినచ్చు అని కండెక్టర్ అరిస్తే వెంటనే బటానీలవాడు , మిరపకాయ బజ్జీలు ,వడలు అమ్మేవారు బస్సు లోకి ప్రత్యక్షం అయ్యేవారు ...
ఇక అప్పటికల్ల సుపరిచితమైన అమ్మమ్మ తో ఈ వన్ని కొని షేర్ చేసే చిన్న చిన్న సంతోషాలు ఉండేవి ..
కాని ఇప్పుడో......
పక్క వాళ్ళతో మాట్లాడే చాన్సే లేదు.. ఎవరికీ వారు mp3 ప్లేయర్ లేక ఐపాడ్ ,లేక laptop లో తలదూర్చి తమకు తామే ఎంజాయ్ చేస్తున్నారు .
సొంత చుట్టాలతో కలిసి వెళ్ళినా బస్సు లో బోర్ కొడుతుందని ఈవన్ని తెచ్చుకొనే రోజులు వచ్చేసాయి.
ఇక ఏమి చేస్తాం ...??? గతం తాలూకు జ్ఞాపకాలను అడపా దడపా పండక్కి చేసిన అప్పడాలను నేమరువేసుకోన్నట్టుగా నేమరువేయాల్సిందే through ఈ networks ద్వారా ...!!!
No comments:
Post a Comment